Donderdagochtend 4 juli … de zon kwam stralend omhoog en nadat we op ons gemak hadden ontbeten besloten we eerst maar even boodschappen te gaan doen. Weer thuis was de wasmachine klaar en terwijl ik deze ophing ging de telefoon…Sandra, ze huilde…Ik moet naar het ziekenhuis, er is iets helemaal niet goed, snikte ze. En dan… komt alles in stroomversnelling. Snel de was verder opgehangen, spullen gepakt, brood klaargemaakt en naar Sandra. Samen met Petra alle spullen ingeladen en met twee auto’s vol met bagage, rolstoel enz. naar het ziekenhuis.
Nu zijn we twee dagen verder. Twee avonden en nachten heb ik nu met haar in het ziekenhuis doorgebracht. Op dag is er, afwisselend wie er dienst heeft, een van haar hulpen van ´Het Gouden Team’. We weten nu dat haar natrium/calciumgehalte verontrustend laag is. In eerste instantie werd er gedacht dat haar bijnierschorshormoon niet meer goed werkte, maar einde van deze middag werd, nadat de uitslagen van de onderzoeken bekend werden, duidelijk dat dit het niet is. Maar wat dan wel??? Het gaat steeds slechter met Sandra. De pijn wordt steeds heftiger en steeds intensiever en ze verliest stukje voor stukje steeds meer van haar toch al zo beperkte energie. Haar leven is lijden geworden. Al veel langer speelt de gedachte aan de mogelijkheid tot euthanasie. Met de huisarts hebben we al een aantal maal gesprekken gehad. Het is zo moeilijk. Ze zou zo graag willen leven, naar buiten willen al is het maar een klein eindje met haar Remy een rondje rijden, bij iemand op bezoek gaan, genieten van de kleine dagelijkse dingen. Maar er kan vrijwel niets meer. Sandra’s dagen zijn gevangen in een net van pijn. Uitzichtloos. Geen verbetering, alleen maar steeds meer achteruit. Het doet pijn mijn dochter zo te zien vechten met het leven. Want dat doet ze… ze vecht iedere dag om er toch, ondanks alles, nog iets van te maken. We zien hoe ze haar best doet om te genieten van hele kleine dingen. Maar we zien ook dat het steeds moeilijker wordt. Ik merk dagelijks hoezeer ze verlangt naar een leven in Gods ontferming en Zijn eeuwige rust. We zijn trots op haar. We kunnen haar niet missen, maar we verlangen net als zij naar een leven vol rust en zonder die bijna allesomvattende pijn.
En … in al deze dingen zoeken we naar leiding…Gods Leiding. Er zijn zoveel vragen, zoveel onzekerheden. Afhankelijk vanuit welke richting er gedacht wordt zijn er heel veel antwoorden. Maar wat is Gods antwoord? Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik mijn handen moet vouwen, vertrouwen moet hebben en dat ze geborgen is in Zijn handen. In de vaste overtuiging dat God het laatste woord heeft.
Reactie plaatsen
Reacties
Dat heb je heel mooi geschreven mam! Het is ook zoals ik dat voel
Wat een mooie woorden. Wij leven mee.
Lieve Sandra en Alie, weet dat wij aan jullie denken bij dit moeilijke dilemma. Wij wensen jullie heel veel kracht en wijsheid in de wetenschap dat jullie beide veel steun hebben aan jullie geloof. Wij bidden voor jullie en leggen onze armen om jullie heen.
Cor en Nel
Lieve Sandra en mama
Wat erg vr jullie. Ik hoop voor jullie dat sandra vlug beter word. Dikke knuffel xxx
Moeder zijn is niet makkelijk, en veel moeten lijden onmenselijk....
Heel veel sterkte en wijsheid...Hij is er bij!
Lieve Alie,
Moeilijk om de worsteling van San te zien. Haar verlangen naar rust en geen pijn. Maar ook zo graag er nog iets van willen maken en van kleine dingen genieten.
Ik wens jullie van harte sterkte en weet dat ik voor haar en jullie bid.
Liefs Marianne
Lieve Alie en Henk en Sandra
Ik hoop voor jullie dat er GAUW een behandling of een oplossing komt. We denken aan jullie
Annie en bert
Schrik hier van wist dat je veel beperkingen heb maar zoveel pijn. Dat heb ik gemist daar kan ik je niet goed genoeg voor. Heel veel sterkte voor jou en je familie wat moet dit vreselijk moeilijk zijn voor alle.
Heftig om te lezen,ik wens jullie alles wat wenselijk is.
Hoop dat er snel duidelijkheid komt over hoe en verder.
Heel veel liefs en een dikke knuffel.
Kippenvel.
Als moeder moet je er niet aan denken om een kind te verliezen.
Maar a Als moeder wil ik er helemaal niet aan denken om mijn kind dagelijks zo te zien lijden.
Sandra Mama en alle betrokkenen heel veel sterkte kracht en liefde .
Dikke kusss Cora
Ali, wat ontzettend heftig toch dit lijden van jullie dochter!! Wens jullie wijsheid, kracht en sterkte!! Gods liefdevolle armen zijn om jullie heen!!
Hallo Sandra,
Ik wens jou en je mama heeeeel veel moed en duimen voor beterschap. Je komt er 😘🐩😘
Indrukwekkend Bijzonder Zwaar Moeilijk Veel LIEFDE Beslissing Dilemma Pijn Verdriet Geloof Hoop en Liefde dat lees ik in je verhaal, je bent moeder je wil dat je kind gelukkig is en als dat niet meer gaat en het leven lijden is.
Dan is houden van ook loslaten.
Ik wens jullie als gezin maar jou als moeder in het bijzonder heel veel sterkte en kracht.