Mijn eerste bosje bloemen.....Gisteren zag ik ze liggen, een hele stapel met bosjes narcissen in de knop. Gelijk kwam weer de herinnering aan het eerste bosje bloemen die ik kreeg toen ik 11 jaar oud was.
Na ruim 6 weken erge keelpijn en koorts in de bedstede van mijn ouders moest ik naar het toenmalige ziekenhuis in Woerden aan de Meeuwenlaan om mijn amandelen te laten knippen. Ik had een keelontsteking die niet van wijken wist en die amandel moest eruit.
Ik weet nog heel goed hoe bang ik was toen ik op de schoot van een zuster werd gezet die me stevig vast hield en ik doekje met een vies luchtje op mijn neus gedrukt kreeg door een dokter met een schort vol bloed voor me stond. Ik trapte met mijn benen en ik probeerde mijn handen die de zuster stevig vasthield los te trekken om adem te krijgen. Ik had het gevoel dat ik stikte. Toen het me lukte om me lost te trekken, zei de dokter boos dat ik me niet moest aanstellen en hij drukte de doek weer stevig op mijn neus. Toen ik wakker werd lag ik op het grote bed in de kamer met allemaal oude mensen om me heen. Ineens stond mijn moeder naast mijn bed en ik kreeg van haar een bosje narcissen nog helemaal in de knop. Ik wist niet goed wat ik daar mee moest. Zo’n bos met groen stelen. 60 jaar geleden was het nog zo dat de bloemen ‘s avonds naar de gang werden verhuist omdat het slecht was om ze in de zaal te laten staan. De andere ochtend, nadat we gewassen waren en de kamer opgeruimd en schoon was gemaakt voor als de dokter kwam werden de bloemen weer op de kastjes gezet. Ik zag de zuster aan komen lopen met een weelde van gele bloemen in haar hand. Het werd op mijn kastje gezet. Groot was de verrassing… een bos vol gele narcissen voor mij van mijn moeder. Mijn eerste bos bloemen…. Ik vergeet het nooit, sindsdien vind ik het de mooiste bloemen en elk voorjaar als ik een bos koop komt deze herinnering omhoog.
Maak jouw eigen website met JouwWeb