Zondag morgen 16 augustus....Iedere ochtend als ik opsta voel ik me leeg/down, baal ik er van dat ik iedere dag weer de pijn de baas moet zien te worden, zie ik tegen de dag op en  doe met gepaste tegenzin mijn oefeningen.  Daarna zet ik een kopje thee en smeer een beschuitje, pak mijn leesbril en mijn boek en IPad, of mijn kleurboek en laat me een uurtje mee nemen in de dingen die ik leuk vind. Een heerlijk uurtje genieten. Ik noem het mijn pijn is fijn moment. Voor mij is het een perfecte manier om de pijn bij het opstaan niet de macht over mijn leven te laten krijgen. Ik merkte vanmorgen dat het lege gevoel bleef hangen, ik ben zo gewend om op zondag naar Pa te gaan. Ruim 52 jaar lang en nu is het voorbij… volkomen normaal is het, je moet allemaal  een keer afscheid van je ouders nemen  en toch voel ik me regelmatig zo ontheemd. 

Onze volgende bestemming in Loosdrecht was  Kasteel museum Sypesteyn. Via een 8 km mooie route langs de Loosdrechtse plassen zijn we naar Sypesteyn gereden om daar de historische tuin te gaan bekijken. We hebben bij aankomst eerst in de tuin van het kasteel zitten genieten van koffie/thee en appeltaart.  Tegenover de 15de-eeuwse Sypekerk bouwde de jonkheer, Henri van Sypesteyn (1857-1937) aan het begin van de vorige eeuw, het kasteel omringd door grachten en een prachtige historische tuin. Als  de tuin van Kasteel-Museum Sypesteyn binnen loopt kom je in een oase van groen. Deze oase van groen is ontworpen door de  jonkheer. In het begin van de vorige eeuw, toverde hij zes hectare weiland om tot een prachtige Oud Hollandse tuin.

Zaterdag 15 augustus …. Varen over de Vecht ... Onze bedoeling was om op 8 augustus een boottocht te maken over de Vecht. Helaas voer de rondvaart boot die we graag wilde boeken niet en zo kwam het dat we  8 augustus naar het strand gingen en gisteren om half 11 in de auto stapten richting Loosdrecht om daar te gaan varen. We reden een mooie route, via Woerden, Kamerik en Breukelen naar Loosdrecht. Ik heb me zitten vergapen aan de prachtige landerijen en huizen waar we langsreden. Het weer viel een beetje tegen. Het was bewolkt en er stond een frisse bries. In  Loosdrecht aangekomen zagen de bomen  van de brug,  waar we overheen moesten, zakken en we keken toe hoe de brug langzaam omhoog kwam. Het werd wachten, zeker tien minuten, toen de brug weer open ging was het al kwart voor 12 geweest en om 12 uur vertrekt de boot. Gelukkig niet zonder ons. Net op tijd parkeerde we onze auto en konden we de boot op. De vaartocht over de Vecht ging van Loosdrecht, Maarssen, Breukelen naar  Nieuwersluis. Het was een prachtige tocht en ik heb mooie foto’s als blijvende heinnering gemaakt. Bij Nieuwersluis maakte ik een foto van het gebouw van de voormalige Pupillenschool. De kapitein vertelde  dat  daar  vroeger jongens werden opgeleid voor het leger. Later werd het een gevangenis voor militairen en voor niet-erkende dienstweigeraars. Tegenwoordig staat op het terrein een vrouwengevangenis. Even voorbij  kasteel Nijenrode is de boot gekeerd om via de zelfde weg terug te varen. Ik las om de site dat kasteel Nijenrode oorspronkelijk gebouwd  is in 1275.  Nu anno 2021 is het al jaren de Nyenrode Business Universiteit. Op terug weg rustig zitten genieten van de bootjes die we tegen kwamen, de mooie huizen en tuinen die voorbij gleden en de gezellige sfeer die op het bovendek heerste. Om drie uur stapte we met een voldaan gevoel van de boot af.

Ieder jaar doen we iets gezelligs op onze trouwdag. Vandaag zijn we naar het strand in Katwijk gereden. Er stond een stevige wind, die het zand over het strand blies. Het was fris, de thermometer gaf 18 graden aan.  Grote witte golven rolde af en aan. Ik vind het zo heerlijk om de golven af en aan te zien rollen. Boven het water zeilde prachtige witte wolken in een helder blauwe lucht. Het lukte om met de rollator op het natte zand te lopen. Uitgewaaid en moe hebben we in een strandcafé  onze trouwdag gevierd met koffie/thee en heerlijk appeltaart. 

Uit mijn dagboek van toen, vandaag precies 53 jaar geleden..... Om half zes werd ik wakker, door het gordijn in mijn piepkleine slaapkamertje piepte een zonnestraal naar binnen. Ik rekte me uit en denk  aan wat komen gaat.  Vandaag  ben ik de bruid. Aan de kast hangt mijn mooie witte bruidsjurk. Ik ben er zo trots op. Zelf gemaakt, met een  sleep met prachtige bloem borduursels en mijn mooie tule sluier ligt over de stoel gedrapeerd. Onder het stoeltje staan mooi witte nieuwe schoenen met een klein hakje.  De deur gaat open en daar staat mamma met thee met beschuit. Wat een verwennerij op mijn laatste ochtend als meisje. Vanaf morgen woon ik hier niet meer. Is dit niet meer mijn kamertje.  Er schieten van allerlei gedachten en gevoelens door mij heen. Ik ben blij en verdrietig tegelijk. Voorbij mijn jeugd. In mij klinkt als een mantra het liedje van Willeke Alberti, Voorbij is mijn jeugd, en vogel vliegt uit, morgen… nee vandaag ben ik de bruid. Ik fiets door  de stralende zon naar de kapper en ik geniet van het gefrummel  aan mijn haar. Weer thuis  is het een drukte van belang. De opa en oma zijn er al, we drinken koffie en langzamerhand voel ik de spanning  van de ze belangrijke dag. Dan is het zover. Ik ga mijn bruidsjurk aantrekken, de kapster komt mijn sluier op zetten . Ik voel me zo mooi. Een prinses. Niemand heeft nog mijn jurk gezien, alleen tante Annie want bij haar thuis heb ik mijn jurk genaaid en zij helpt mij met aankleden. Gespannen wacht ik op Henk.

5 augustus 2021  Vandaag…Een blauwe lucht en mooie witte wolken. Ik ben in mijn eentje een paar boodschappen wezen doen. Onderweg naar de winkels en weer terug naar huis geniet ik van de koesterende zon op mijn huid en van alle bloeiende planten en bloemen die ik tegenkom. Ik maak een foto van mijn lievelingsplant, bloeiende hortensia's die liggen te stralen in het zonnetje. In de Petteplas zie ik een grote familie nijlganzen dobberen. Zomaar een moment voor mezelf.  Gewoon even boodschappen doen, door de winkel slenteren, genietend van het hier en nu denk ik na over de twee woorden die ik vanmorgen las.

Al weer twee weken geleden dat we na 5 heerlijke vakantieweken op weg naar huis waren. Terug naar het gewone alledaagse leven. Toen ik een paar jaar geleden met mijn blog begon noemde ik het Aline... ouder worden. Ik gaf het die naam met de bedoeling om  mijn gedachten en herinneringen met wie dat wil lezen te delen.  Het leven van alle dag en mijn gevoelens  van verlegenheid en kwetsbaarheid om mijn gevoelens en gedachten te delen zorgde ervoor dat ik  soms maandenlang weinig of niets op mijn blog plaatste

Zaterdag 17 Juli    18---26 graden  Onze eerste dag van de terug reis naar huis begon koud en somber. Toen ik op half 7 opstond viel er een druiligere miezerregen. Toen we alles opgeruimd, ingepakt en schoongemaakt hadden was het droog maar dat we ook alles. Nadat we gedag hadden gezegd stapte we om 20 over 10in de auto op weg naar ons eerste  stopadres in …… om daar benzine en brood te kopen. 

Vrijdag 16 juli  18 graden....Onze allerlaatste vakantiedag is na ruim 5 weken alles inpakken en opruimen. De hele ochtend heeft het geregend, er waaide een stevige wind en het was koud. Op ons gemak hebben we  al onze spullen weer in de tassen en koffers gestopt. Ik moest iedere keer even gaan zitten, want mijn rug protesteerde met een felle pijn. Juist vandaag speelt de rugpijn fel op. Balen… Maar goed als ik ga zitten zakt het ook wel weer weg. Uiteindelijk heb ik toch maar Tramadol ingenomen en kon ik Henk helpen alle bagage in de dakkoffer en de auto op te bergen. Gelukkig kwam om een uur of 4 de zon op visite en de zon schijnt met gouden stralen alles droog en de temperatuur omhoog.  Alleen bleef er een koude wind waaien en konden we niet meer buiten zitten. Gelukkige zijn de weersvoorspellingen voor morgen goed. Er komen weer warme dagen.

Donderdag  15 Juli … 19 graden Ik had gelezen, ‘Ga, als je daar in de buurt ben eens langs bij Charlieu, dit wordt ook wel “de mooiste omweg van Frankrijk” genoemd’. Vandaag hebben wij als afsluiting van onze vakantie via die  “mooiste omweg van Frankrijk” naar Charlieu gereden. De route er heen was mooi. Zeker het stuk dat we over de smalle landweggetjes reden.  

Woensdag 14 juli  18 graden…We zijn laat opgestaan en op ons gemak alle ochtendrituelen gedaan. Buiten zag het er somber uit. De regen kletterde op ons dak en ons plan, naar de markt in Charlieu hebben we laten vallen. We hopen dat we morgen nog op pad kunnen, maar in de stromende regen….nee. Henk heeft de hele dag zitten genieten. Op de Ipad kan je alle muziek vinden waar je van houdt en daar heeft hij dankbaar gebruik van gemaakt. Verder is hij een fan van de Tour de France, die vandaag een spannende tocht in de Pyreneeën maakte. Ik heb vanmorgen een mooie kleurplaat gekleurd, deze keer met stiften en kleurpotloden en ik heb aan mijn weblog gewerkt en toen ik het typen, het geklets op de Ipad en de muziek zat was en het opgehouden was met regenen heb ik mijn jas aan getrokken en ben alleen op pad gegaan. Ik heb lopen genieten. Zoveel moois te zien, de stilte van de natuur, de prachtige lucht en het rook zo heerlijk fris. De uitzichten over de rivier de Loire in al zijn kleurenpracht is iedere keer anders. Ondanks dat het een grijze dag was hebben we genoten.

Dinsdag 13  juli 20 graden … Toen we vanmorgen wakker werden regende het, de voorspellingen waren niet denderend. Het was  fris (17 graden)  en de wind was dun maar in de loop van de ochtend werd het droog en er kwamen steeds meer blauwe vlekken in de lucht en de zon kreeg steeds meer kans om warmte te laten voelen. Het viel dus alles mee vandaag. Met één uitzondering, een onweersbuitje met regen, in de middag en laten we nou net op dat moment de auto uitstappen om in St Cry de Favieres, een heel klein en, volgens de bordjes, mooi dorp, 8 km van de  camping, een rondje te gaan lopen. Want de hele dag in de caravan zitten is niet goed voor onze  stijve botten. Tegen drie uur stapte we in de auto en toen we de auto uitstapten vielen de eerste druppels uit een donkere wolk boven ons hoofd. We zijn maar snel de kerk in gegaan en daar even rondgekeken. Toen we naar buiten wilde regende het pijpenstelen en rolde de donder. Terug op de camping was de bui snel voorbij en brak de zon weer door. We hebben toen maar een rondje op de camping gewandeld en nog een poosje lekker buiten zitten lezen met het zonnetje op mijn rug. Het werd uiteindelijk 20 graden.

Eind Maart/begin April hebben we een weekje genoten van de Veluwe. Vrienden hebben een prachtige stacaravan op camping de IJsvogel en we konden daar een weekje genieten van de prachtige Veluwe. We troffen het want precies in die week was het LENTE...met grote letters. ruim 20 graden, de hele dag zon en stralende blauwe luchten. Na maanden met veel verdriet en veel geregel een weekje RUST..... Heerlijk. Genoten van een wandeling met Rob, Mariska en Kyra  die koffie bij ons kwamen drinken en  van de bezoeken aan familie. Genoten van de mooie omgeving en van de Beeldentuin. Kortom het was een heerlijke week.