Uit mijn dagboek van toen, vandaag precies 53 jaar geleden..... Om half zes werd ik wakker, door het gordijn in mijn piepkleine slaapkamertje piepte een zonnestraal naar binnen. Ik rekte me uit en denk aan wat komen gaat. Vandaag ben ik de bruid. Aan de kast hangt mijn mooie witte bruidsjurk. Ik ben er zo trots op. Zelf gemaakt, met een sleep met prachtige bloem borduursels en mijn mooie tule sluier ligt over de stoel gedrapeerd. Onder het stoeltje staan mooi witte nieuwe schoenen met een klein hakje. De deur gaat open en daar staat mamma met thee met beschuit. Wat een verwennerij op mijn laatste ochtend als meisje. Vanaf morgen woon ik hier niet meer. Is dit niet meer mijn kamertje. Er schieten van allerlei gedachten en gevoelens door mij heen. Ik ben blij en verdrietig tegelijk. Voorbij mijn jeugd. In mij klinkt als een mantra het liedje van Willeke Alberti, Voorbij is mijn jeugd, en vogel vliegt uit, morgen… nee vandaag ben ik de bruid. Ik fiets door de stralende zon naar de kapper en ik geniet van het gefrummel aan mijn haar. Weer thuis is het een drukte van belang. De opa en oma zijn er al, we drinken koffie en langzamerhand voel ik de spanning van de ze belangrijke dag. Dan is het zover. Ik ga mijn bruidsjurk aantrekken, de kapster komt mijn sluier op zetten . Ik voel me zo mooi. Een prinses. Niemand heeft nog mijn jurk gezien, alleen tante Annie want bij haar thuis heb ik mijn jurk genaaid en zij helpt mij met aankleden. Gespannen wacht ik op Henk.
Na een gezellige receptie eten we aangebrande soep met broodjes. Wat een domper. Mama had zulke heerlijk soep gemaakt en de bediening lette niet op en liet het aan branden. En toen … kwamen alle ooms en tantes vrienden en vriendinnen en de boeren blaaskapel waar Henk lid van is. We dansen en zingen en vieren feest. Opa heeft gedichten gemaakt en draagt ze met verve voor. Henk en ik, we voelen ons gelukkig en blij met elkaar. We negeren zijn vader die te veel drinkt en daardoor verandert in een huilebalk. De dag eindigt met een fikse onweersbui en door de stromende regen rijden we naar een emotioneel afscheid van mijn ouders naar Waddinxveen naar mijn nieuwe woonplaats
De bel gaat, mamma doet open, ik hoor voetstappen op de trap en daar is mijn lief in een mooi zwart pak met een schitterend boeket van lila orchideeën gecombineerd met witte stefanotus. Wat ben je mooi!!!! Is zijn reactie en hij kijkt me zo verliefd aan dat ik mijn benen voel trillen en vol schiet van ontroering. Mama begint te huilen als ze me ziet en papa kijkt vol trots en ontroering. Het raakt me dat ze zo naar me kijken. Dat ben ik niet gewend. Ik voel hoeveel ze van me houden en ik weet niet waar ik kijken moet van verlegenheid en trots.
De huwelijkssluiting en de trouwdienst beleef ik in een roes. Mama moet erg huilen, op het stadhuis en in de kerk. Ze vind me eigenlijk nog veel te jong om nu al te trouwen en uit huis te gaan Op weg naar de kerk moet ik heel nodig plassen van de zenuwen en de stoet rijdt langs ons huis waar ik tot grote verbazing en hilariteit van iedereen uitstap en even ga plassen. Na de huwelijks voltrekking gaan we samen naar Avifauna om foto’s te maken. Een hoogtepunt van de dag. Even samen lopen , even genieten in de stralende zon. Het is warm ruim dertig graden en het is druk in avifauna, Mensen blijven staan en kijken naar ons. We voelen ons gelukkig. We vormen een mooi paar .
Die nacht, onze huwelijksnacht liggen we in een krakend bed waarin we ons niet durven bewegen. Omdat ons huis nog niet klaar is slapen we bij Henk zijn ouders in Henks jongensslaapkamer. Door de dunne wand horen we pa huilen, en ma sussend praten. Pa moet de volgende dag naar het ziekenhuis voor een operatie . Kleinzielig als hij is na teveel drank, geeft hij zich over aan zelfmedelijden. Henk en ik, we zijn getrouwd. Dit was onze huwelijksdag en vanaf nu gaan we samen door het leven en we gaan onze trouwbelofte aan elkaar waar maken.
Sinds 8 augustus 1968 zijn er nu 53 jaren verstreken. Ons leven is niet over rozen gegaan. We hebben veel mee gemaakt aan ziekte, verdriet en zorgen. Er zijn periodes geweest waarin we moesten vechten voor ons huwelijk en voor elkaar. Maar we hebben ook heel veel mooie herinneringen die ons blij maken. We zijn nog steeds blij met elkaar en we genieten van elke dag die we samen mogen beleven.
8 februari 1981...12.5 jaar getrouwd 8 Augustus 1993...25 jaar getrouwd
8 augustus 2008...40 jaar getrouwd 8 augustus 2013 45 jaar getrouwd
8 augustus 2021...53 jaar getrouwd. Uitstapje naar het winderige strand in Katwijk
Reactie plaatsen
Reacties