Dagen glijden, vol met kleine en grotere dingen die moeten gebeuren, voorbij. Ik merk dat iedere week iets schrijven vooruit en weggeschoven wordt. Reden, ik heb een hoofd vol gedachten en als ik het woorden wil geven klopt dat wat ik schrijf niet wat ik denk en wis ik de woorden en laat ik mee nemen met de loop der dagen. En toch… wil ik schrijven… delen.
Buiten zie ik de natuur ouder worden, het laat zien hoe mooi teruggang zich kleurt. Ik zie dit als levensles. Elke fase van het leven heeft zijn schoonheid.
Heel veel jaren geleden schreef ik dit gedicht
De natuur die houdt haar adem in,
als je goed kijkt zie je het begin.
De herfst begint het land te tooien.
De bomen kleuren langzaam bruin
en boven uit een boom zijn kruin,
dwarrelt traag een blaadje naar benéé
alles lijkt dromerig en tevréé.
Om mij heen wordt alles prachtig van kleur
er hangt een heel aparte geur.
De zon die zindert in de lucht
en ik voel de wind waait als een trage zucht.
Straks komen weer de najaars stromen
maar vandaag mag alles nog even dromen
Toen ik mijn weblog begon noemde ik het
Aline… ouder worden.
Ouder worden is voor iedereen een proces in leveren, stappen terug doen, wat je graag deed kwijtraken, je werk en de mensen die belangrijk waren. Ouder worden ervaar ik als een proces van loslaten. Minder kunnen dan ik zou willen. Merken dat ik trager wordt en ik meer tijd nodig hebt voor dingen die ik anders ‘even’ deed. Ouder worden is ook afscheid nemen, van mijn ouders en van een paar dierbare vriendinnen. Ouder worden ik ook een hoofd vol herinneringen aan alle mooie en leuke dingen die ik heb mogen meemaken. De jaren dat ik mijn kleindochter zag opgroeien tot de mooie puber die ze nu is. Herinnering aan onze vakanties die ik koester als gouden en mooie gekleurde kralen aan een ketting vol grijze en zwarte kralen. Ouder worden betekend ook afstand nemen van alle zorg om mijn dochter. Verdriet om haar zo te zien worstelen met haar pijn en niets meer kunnen wat ze zou graag zou willen. In mijn hoofd zit 73 jaar aan herinneringen. Een aantal van die vele herinneringen wil ik, naast de dingen in het hier en u die me bezig houden op mijn weblog delen. Vandaag denk ik aan mijn schoonzus waar we in februari afscheid van hebben moeten nemen. Ze had vandaag 66 jaar geworden. Helaas… mijn broer en zijn kinderen en kleinkinderen moeten verder zonder haar. Maar gelukkig mogen we weten dat ze in het land van louter licht is en rust in Gods nabijheid.
Reactie plaatsen
Reacties