Weer een week voorbij gevlogen. Een week met natte sombere dagen en een paar dagen een stormachtige wind. Die somberheid van buiten, en de grijze luchten maken dat ik moet vechten om niet mee te glijden in mijn sombere gevoelens. Alles wat kleur heeft is dan verborgen. De kletterende regen en de grote plassen op de stoepen, een kille stormachtige wind… brrr.. op die dagen wil ik onder de dekens weg kruipen en daar weg dromen in de warmte van de zonnige vakantieherinneringen.
Na een aantal grijze dagen werd ik zondagochtend verrast door een stralend blauwe wolkeloze blauwe lucht. Na de kerkdienst schoenen en jas aan, en toen naar buiten, in de auto gestapt en naar het Gouwe bos gereden. Genietend van de warmte van de zon en de schoonheid van de prachtige bomen in herfstblad, de intense rust en stilte van het bos, de vergezichten over de weilanden en zon die alles liet stralen hebben we een wandeling gemaakt. Ik voelde me blij worden. Weg somberheid die me down maakt. Wandelen in de zon doet me zo goed, mijn sombere gevoelens worden lichter en verdwijnen naar de achtergrond. Hoog in de lucht zagen we grote koppels ganzen vliegen. Op reis naar het zuiden want ze voelen… de winter komt er aan. Terug naar de auto zijn we het kerkhof opgewandeld. Even naar het graf van Geertje. Al weer een jaar THUIS. Ik mis haar, ik weet dat ze nu bij onze Heer en Heiland is maar ik mis onze gesprekken en de warmte die ze uitstraalde.
Reactie plaatsen
Reacties