Hoe ga je beginnen met schrijven als alles ineens anders gaat dan een paar weken geleden. De hele wereld staat nu in het teken van strijd tegen het onzichtbare Corona virus wat de hele wereld rond gaat en heel veel mensen, vooral ouderen en kwetsbaren, het leven kost. Dit virusje legt over de hele wereld de samenleving plat. Overal gaat alles op slot en grenzen sluiten om dat monster niet zijn verwoestende werking te laten aanrichten. In de ziekenhuizen kan je alleen voor spoed terecht en er mag maar 1 persoon per dag op bezoek komen en als je Corona hebt lig je geïsoleerd en mag je helemaal geen bezoek ontvangen. Wonen je ouders in een verpleeghuis, geen bezoek….kerkdiensten afgelast, kinderen niet naar school, alle horeca en al heel veel andere winkels gesloten. De wereld staat stil… De kranten en de TV nieuwsprogramma’s houden ons stap voor stap op de hoogte en langzaam begint de ernst van de situatie te landen. Op onze flat hang een papier met daarop: Neem anderhalve meter afstand. Er wonen hier kwetsbare mens en vermijd bezoek. Als iets plotseling anders gaat dan je denkt heeft dit tijd nodig om te landen.
Zo ook in mijn en Henks hoofd. Want ons leven gaat ook ineens heel anders en we moeten het de tijd geven om te landen.
Henk had al een tijdje problemen met de ontlasting en een paar keer zag hij bloed bij zijn urine.
Hij is er mee naar de dokter geweest en die stuurde hem door naar het ziekenhuis naar een maag, lever, darm specialist en een uroloog. Na een aantal onderzoeken ruim een week geleden de uitslag van de verschillende onderzoeken die gedaan zijn gekregen. De uroloog vertelde ons dat in zijn blaas een tumor zit van 3 bij 2.5 cm. Gelukkig zijn de lymfklieren zijn schoon.
Verder had op scan gezien dat er in de dikke darm ook iets zat wat er niet hoort en op de lever was ook een plek aan getroffen wat mogelijk een uitzaaiing is van één van de tumoren. Een paar dagen later zijn we naar de maag, darm, lever specialist geweest en zij vertelde dat er een tumor in de dikke darm zit van ongeveer 3 bij 3 cm. Er werden spoedafspraken gemaakt en een dag later konden we naar het ziekenhuis voor verder onderzoek aan de lever en een MRI van zijn bovenlichaam om te kijken of daar soms ook iets ziet. Onze toekomst is plotsklaps heel onzeker.
In het gunstigste geval worden het 2 operaties. Voor de blaas staat er al een operatie gepland (6 April) maar nu alles stil gelegd is in de ziekenhuizen is het de vraag of dat wel door kan gaan.
Een operatie aan om de tumor uit zijn dikke darm te verwijderen hangt van de uitslagen van de onderzoeken af. Mochten er uitzaaiingen zijn dan kan er alleen nog palliatieve zorg gegeven worden om het voorzettende proces te vertragen. Henk en ik zijn kunnen het allebei haast niet geloven. Hij voelt zich goed en heeft nergens pijn. De problemen die hij op dit moment heeft is alleen bij zijn ontlasting. Echter de onderzoeken liegen niet
We proberen maar niet te ver vooruit te kijken, richten ons op het hier en nu en we weten dat God rondom ons is en dat hij ons de kracht geeft die we nodig hebben.
Juist nu besef ik… kijk naar de dag NU… alles kan zo maar anders gaan. Vandaag was de lucht stralend blauw en scheen de zon uitbundig. Uit de wind, in de zon op het balkon zag ik de bomen ontluiken en hoorde ik de vogels zingen. Ik voelde koesterend de zon op mijn huid. Samen in het zonnetje op ons klein balkonnetje zaten we te genieten…. Die momenten zijn geluks puntjes die je kan bewaren als en lichtpuntje voor een donkere dag.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Alie en Henk, in gedachten leef ik met jullie mee. En bid er regelmatig voor. Ook samen met San. Heel veel sterkte. En troost. En ja....geniet van de lichtpuntjes die er nog zijn. Liefs van mij.