Weer Thuis

Ik schrok me wild, Henk lag op de grond, hij zag er grauw uit en was buiten bewustzijn. Ik heb direct 112 gebeld. Naast hem gezeten tegen hem gepraat, toen de ambulance broeders kwamen kregen ze net als ik nauwelijks contact met hem. Ze hebben hem opgetild, op mijn trippelstoel gezet en hem naar de brancard gebracht en daar opgelegd.  In het ziekenhuis zijn er  verschillende onderzoeken gedaan en op de CT scan waren twee hersenbeschadigingen te zien. Tegen 2 uur 's nachts kwam de neuroloog vertellen dat Henk een tia of hersenbloeding had gehad.  Henk moest een nachtje blijven. De andere dag bleek dat het lopen niet goed ging en moest hij nog een nachtje blijven. De dag daarop werd ik gebeld dat hij naar huis mocht en nog geen half uur later werd ik op nieuw gebeld dat Henk in ieder geval nog een nacht moet blijven omdat hij weer gevallen was en te onstabiel op zijn benen stond. Toen ik s ’middags op bezoek was, voelde hij heel erg moe en heeft hij veel geslapen. Zondag 7 juli is Henk ontslagen uit het ziekenhuis.  Hij lukte hem  om zelf uit bed te komen en met de rollator kon hij maar een paar stappen lopen.  Weer thuis merkte we dat het allemaal niet meeviel, de rollator moet onder handbereik staan. Gelukkig komt er iedere ochtend  hulp die Henk bij het wassen en aankleden helpt en mij daarmee ontziet.  Met groot plezier gaat Henk twee dagen in de week naar de zorgboerderij, de dokter adviseerde om daar zo snel als mogelijk weer naar toe te gaan. Dit omdat structuur heel erg belangrijk is. Sinds 4 juli  is er iedere week  een CT-scan gemaakt omdat Henk niet echt vooruitgaat.

We zijn nu een paar  weken verder, vrijdag jl.  hebben Henk en ik een gesprek gehad met de neuroloog.  Op de computer liet ze beelden van de scan zien die afgelopen woensdag gemaakt is.  Er was een lichte verergering te zien, wat betekend dat de twee plekken waar een bloedvat is gesprongen is nog steeds lekt.   Soms is het mogelijk om dit via een operatie te stoppen, maar omdat Henk beginnende dementie heeft is de kans groot dat hij door de hersenoperatie er  slechter uitkomt. De dokter vond dat geen optie. De klachten die er nu zijn (warrig, vermoeid, een slecht evenwicht, zwakke slappe benen, lopen, uit bed komen en opstaan gaat moeilijk, zijn de gevolgen van de hersenbloeding en we moeten er rekening mee houden dat het verloop chronisch kan zijn en Henk steeds een stapje terug zal moeten zetten.  Over 4 weken wordt er weer een scan gemaakt en hebben we weer een afspraak met de neuroloog. De prognose voor de toekomst is????  Niet zo goed. Ondertussen proberen we iedere dag een stukje te lopen en gaan we Fysiotherapeut in schakelen.