Dinsdag 22 Juni… 24 graden Mijn hele leven lang is dit al een bijzonder dag. De dag dat mijn vader jarig was. Vandaag is het de eerste keer dat ik hem niet kan feliciteren, dat ik hem geen knuffel kan geven, niet samen een taartje eten en het glas heffen. Mijn lieve bijzonder pa, mijn rots in de branding, bij hem op bezoek, mijn ouderlijk huis, al die bekende foto’s aan de muur, nog net zo als het altijd was toen mijn moeder er nog was ….sinds 5 Februari 2021 is dit allemaal verleden tijd. Ik mis hem, vooral vandaag. De dag waarop hij 94 jaar geleden geboren werd, zijn verjaardag. Vandaag 22 juni precies een jaar geleden maakte we deze foto. Pa werd toen 93. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik vandaag zijn verjaardag niet meer kan vieren. Lieve, lieve Pa, ook al zien we je niet meer, in mijn gedachten blijf je voor altijd mijn lieve, zachtaardige bijzondere Pa.
Vanmorgen merkte ik dat ik down was. Het gemis was ineens weer zo voelbaar. Tijdens de ochtend uren ben ik een tijdje aan het werk geweest, ook hier op vakantie moet er soms iets door mij ingevuld en verstuurd worden om alles bij Sandra in gang te houden.
Om een uur of 1 zei ik tegen Henk, kom op laten we gaan wandelen, de zon schijnt en we hebben beweging nodig. We liepen de camping af en zijn het pad naar de rivier opgelopen. Natuurlijk kan ik het niet laten en weer het ik wat foto’s gemaakt van deze prachtige omgeving. Lopend met alleen maar het vogelgezang en de schoonheid van de natuur om me heen merkte ik dat mijn gevoel lichter werd, blij met al het mooie van de natuur. De rivier die lag te schitteren in de zon, de prachtige witte wolkenpartijen, de fijne druppels regen, die een paar minuten gekoesterd door de zon om mijn armen vielen, de veelheid en de kleuren van de bloemen en bloementjes, het gras, de bomen en de planten. Ik voel daarin Gods alle omvattende liefde voor zijn wereld en voor ons. Terug van de wandeling voelde ik me lichter en heb ik de rest van de middag op het balkon met de zon op mijn rug zitten doezelen met een boek op mijn schoot en mijn kleurboek en kleurpotloden naast mij. Na het avondeten verdween de zon en tegen acht uur kletterde de regen als een waterval ons het dak.
Reactie plaatsen
Reacties