Onze vakantie is bijna voorbij. Morgen gaan we alles weer inpakken. Vandaag hebben we ons laatste vakantie uitstapje gemaakt. Na onze gebruikelijke ochtend rituelen stapte we om half elf in de auto voor ons laatste vakantie uitstapje. Het was heerlijk weer, de zon stond te stralen in een prachtige blauwe lucht. Het beloofde een warme dag te worden. Via een prachtige route over stille wegen reden we naar Castelnaud. Ik heb zitten genieten van de steeds wisselende uitzichten over de prachtige natuur. Bij een plek met een mooi uitzicht hebben we de auto geparkeerd voor een kop koffie/thee. Verrassing… er stond een paar prachtige kersenboom vol rijpe zwarte kersen. We zijn gaan plukken en af en toe stopte we er één in onze mond. Heerlijk. Ruim 2 kilo hebben we geplukt.
Weer verder… Bos, landerijen, mais en korenvelden gelegen tegen de heuvels, bergen en kalksteen rotsen wisselen elkaar af. Groen in heel veel facetten en kleuren met daarboven een stralende blauwe lucht. Adembenemend mooi. In Castelnaud hebben we de auto geparkeerd en zijn we de brug op gelopen om even te genieten van de slingerende Dordogne, het zicht op het prachtige en indrukwekkend kasteel uit de middeleeuwen dat hoog boven het dorp uit troont. Het kasteel van Castelnaud is gebouwd op het rotsachtig voorgebergte in het hart van de Périgord Noir en het biedt een prachtig panorama over de Dordogne vallei. Omdat we ook naar, misschien wel één van de meest bijzondere tuinen van Frankrijk: de immense Jardins de Marqueyssac, gelegen op een plateau op honderddertig meter boven de rivier de Dordogne, toe wilden zijn we het kasteel niet wezen bezoeken en hebben we alleen even een kwartiertje rond gekeken.
Daarna zijn we weer in de auto gestapt en naar het kasteel en tuinen van Marqueyssac gereden. Op dit landgoed is in de 19e eeuw een buxustuin aangelegd met 150.000 buxussen die nog altijd op traditionele wijze met de hand worden gesnoeid. De tuinen van Marqueyssac zijn in de Dordogne heel bekend. Het park rondom het landgoed beslaat 22 hectare grond en de aangelegde paden vormen een 6 kilometer lange route. De buxussen bieden een groen, gestileerd lijnenspel van bolvormige en rechthoekige buxusstruiken. Ze bieden verborgen gangetjes onder een dichte bladerdak. Soms lijkt het alsof je in een doolhof loopt. Het pad volgend hebben we regelmatig staan te genieten van de mooie uitzichten over de Dordognevallei.
Door regelmatig even te gaan zitten en dan weer een stukje te lopen, en dan weer even zitten, kwamen we uiteindelijk op het magnifieke Belvédère. Een groot balkon hangt 130 meter boven de rivier de Dordogne biedt een schitterend uitzicht over de Dordognestreek, de rivier de Dordogne en de stadjes. We hadden een prachtig zicht op het stadje La Roque-Gageac. Een jaar geleden liepen we daar beneden. We hebben een tijdje staan te genieten, en foto’s genomen van het weidse uitzicht over de Dordognestreek, de kastelen en de loop van de rivier Dordogne.
Op de terugweg begon mijn lichaam steeds meer te protesteren. Het was toch wel heel ver. Toen we een vervoersbusje zagen aankomen, heb ik mijn hand opgestoken en ze stopte. We konden instappen en zo legde we de laatste kilometers niet lopend maar rijdend af. Ik ben best trots op mezelf dat ik toch zo’n eind heb kunnen lopen. Ik zou willen dat ik dat thuis ook kon.
Als afsluiting van onze zonnige afsluiting van onze vakantie trakteerde ik op een heerlijk ijsje. Terwijl we het op zaten te likken kwamen er een paar mooie pauwen aangewandeld. Natuurlijk een aantal foto’s van gemaakt. Via de mooie route terug naar de caravan. We hebben een heerlijke ontspannen dag gehad. Het was weer een dag met een gouden randje. Op weg naar de camping zijn we nog even suiker wezen kopen. Morgen gaat Henk jam van de ruim 2 kilo kersen maken.
Reactie plaatsen
Reacties