Maandag 20 juni…. 34 graden…. Een echte vakantiedag? Vandaag eigenlijk niets om over re schrijven. Een rustige dag, nadat we vanmorgen boodschappen gedaan hadden, hebben we de rest van de dag geluierd, gezwommen, met mijn zus in het water liggen kletsen, samen zitten kleuren en samen macaroni gekookt en voor we het wisten zakte de zon weer weg en was de dag om.
Stel je voor: een 43-jarige postbode die elke dag een postronde maakt van 35 kilometer door de heuvelachtige Drôme. Te voet. In uniform. In de vaak bloedhete zon. En na zo’n volle dag lopen stort de man zich op een waanzinnig bouwwerk. Hele avonden en soms zelfs nachten lang. In 30 jaar (en totaal 90.000 manuren) verrees een heus paleis met verwijzingen naar bouwstijlen uit alle continenten. Want postbode Cheval vond zijn inspiratie op de ansichtkaarten die hij bezorgde. In zwart-foto’s van hindoe-tempels, moskeeën en Egyptische grafkamers. Geen hoek van Le Palais Idéal is recht en de muren zijn versierd met de vreemdste stenen, schelpen, exotische dieren en wezens. Dit is het aandoenlijke levenswerk van Facteur Cheval, een postbode die in 1879 zijn voet stootte tegen een gek uitziende steen. Hij voelde een roeping en besloot het paleis van zijn dromen te bouwen, speciaal voor zijn jonge dochter. Facteur Cheval, was een man met autistische trekken, hij kreeg een hoop te verduren in zijn leven. Hij verliest de ene na de andere geliefde… Maar zijn paleis blijkt een soort reddingsboei, een reden om door te gaan, ook al begrijpt alleen zijn dochter waar hij mee bezig is. Bijna een eeuw na zijn dood komen mensen overal vandaan om zijn paleis te bewonderen. Facteur Cheval is geen lokale gek meer, maar de held van een eenvoudig dorpje in de Drôme.
Dinsdag 21 Juni….34 graden … Na een rustige start en een gezellige ontbijt besloten we om naar Hauterivers te rijden om daar Palais d’Ideal te gaan bezichtigen. Palais d’Ideal is een wonderlijk bouwwerk en is het levenswerk van een 19e-eeuwse postbode Facteur Cheval.
We hebben in de stralende warme zon lopen genieten en zitten van dit bijzondere kunstwerk. Er is zoveel te zien, elke steen is anders en ik kan bijna niet begrijpen dat zo’n eenvoudige man honderd jaar geleden dit steen voor steen heeft bedacht, meegesjouwd en opgebouwd. Ik vind het een echt kunstwerk. ’s Avonds lekker gekookt en met elkaar gezellig buiten omlijst door de ondergaande zon zitten eten en kletsen.
Negen jaar geleden waren we ook in Hauterivers en toe is deze foto ook gemaakt. Thuis ga ik hem op zoeken en vergelijken.
Reactie plaatsen
Reacties