22 graden...Bij het opstaan vanmorgen keek ik naar een loodgrijze lucht. De weersvoorspelling gaf aan de er regen zou komen. Het beloofde dus een dagje binnen te worden. Om tien uur via de iPad naar onze Kerk De Rank in Waddinxveen om de dienst mee te beleven. De regen die voorspeld was, was niet meer dan een piepklein buitje en in de loop van de middag brak heel voorzichtig de zon door en konden we weer buiten zitten en een wandeling gaan maken…. en die viel vies tegen. Ik had de stok mee genomen om een eindje op het nog al hobbelige bospad te gaan wandelen. Mijn rug gaf met groot protest aan dat dit niet kon. Het werd dus maar een klein rondje die een poos duurde want ik moest om de tien stappen stil staan om de pijn in de hand te kunnen houden. Ik baalde ervan. Ik merk iedere dag hoeveel ik dit jaar heb in moeten leveren. Ik wil niet aan dat rot gevoel toe geven dus, iedere keer stil staan gebruikte ik om de mooie planten en bloemen op de kiek te zetten. Nu is het avond en zijn we al weer een week hier. De dagen vliegen om.
Niet naar buiten heerlijk lezen en kleuren.
Kostbare herinneringen.
Regelmatig denk ik… 8 augustus 55 jaar getrouwd. Bijna ieder jaar zijn we op vakantie geweest, sinds 2001 wel twee of drie keer per jaar. Zoveel vakanties en zoveel herinneringen . Kijken naar de foto’s kwam ik foto’s tegen van een van onze allereerste vakantie in 1970 met Rob, 13 maanden oud. Samen met Wim en Ria, Carmen en Marcel hebben we in Oosterhout in Noord Brabant een huisje gehuurd. Met Wim en Ria in hun kleine auto met 4 volwassen, drie kinderen en een berg bagage. Het is proppen geweest. In die tijd had je nog geen kinderzitjes en zaten de kinderen gewoon op onze schoot en hadden we elk gaatje achterin en tussen onze benen opgevuld. In mijn herinnering was het een gezellige vakantie maar wel één met veel dagen regen met drie kleine kinderen en veel natte was.
Mei 1971 werd Sandra geboren, dat jaar geen vakantie maar in juni 1972 hebben we vakantie huisje gehuurd in Lage Vuursche. Sandra net 13 maanden oud en Rob vierde daar zijn derde verjaardag en kreeg een mooie houten trein, waar hij eindeloos mee gespeeld heeft. Opa en oma Cornelissen kwamen om feest te vieren. We hebben daar eindeloos gefietst, Rob bij Henk achter op en Sandra bij mij voorop. Sandra heel vaak knikkebollend en slapend. Ook hebben we daar veel gewandeld,. Rob was erg onder de indruk van de soldaten bij kasteel Drakensteyn. Toen ik hem vertelde dat daar een prinses woonde met drie kleine prinsjes ging hij gelijk een prachtige tekening kleuren. Deze heeft hij afgegeven aan de één van de wachters die daar stonden.
Reactie plaatsen
Reacties