Maandag 5 juni… 29 graden... Vandaag was voor mij net als vroeger….maandag is wasdag. Na drie weken was het hoog tijd om ons bed een keer te verschonen. Toen ik om 9 uur met mijn enorme berg was bij de wasmachine aan kwam stond en net iemand haar was in de wasmachine te stoppen. Na een uur was ik aan de beurt. Ondertussen hebben we heerlijk buiten zitten ontbijten. Ik hoor de vogels uitgebreid met elkaar kwetteren. Heel rustgevend. Om half 11 kon ik de was in de wasmachine stoppen en tegen twaalf uur hing alles weer aan de lijn. Het was prachtig weer, een helder blauwe lucht met een enkel mooi wit schaapswolkje, een stralende warme zon en een lekker windje wat de warmte een beetje verkoelde. Henk heeft een tijdje in de zon zitten lezen en ik heb op mijn buiten bed liggen dommelen. Om half 2 ben ik gaan koken en vlak voor en na ons middagmaal heb ik alle was opgevouwen en weer in de kast gelegd. Daarna zijn we in de auto gestapt en een km verderop naar het water gereden. Heerlijk een uurtje genieten van de hoge steile rotsen en de prachtige snel stromende rivier.
Dordogne, de rivier
Een van de langste rivieren van Frankrijk is La Dordogne. Vanaf het Massif Central stroomt zij over 490 km door de departementen Puy-de-Domme, Corrèze, Dordogne en Gironde naar de Atlantische Oceaan.
IK lees over de rivier de Dordogne. …De rivier ontspringt op op 1680 meter hoogte, op de Puy de Sancy (de hoogste top van de Auvergne, 1886 m).
Via de Puy-de-Domme, Corrèze en Cantal langs Chateau Le Val naar Bort-les-Orgues stroomt ze zuidwaarts. Omdat grote gedeelten langs de rivier erg woest zijn, zij er Stroomafwaarts er veel stuwdammen aangelegd. Langs de rivier liggen schitterende rotsformaties. Na Argentat en Beaulieu-sur-Dordogne loopt ze bij Girac het departement Lot binnen en buigt ze af naar het westen op weg naar Souillac. Na Souillac stroomt ze het gelijknamige departement Dordogne in. Langs rotsformaties op weg naar Le Cingle de Montfort (een grote lus in de rivier) en Domme. Langs La Roque Gageac en de vallei van de 5 kastelen, Lacoste, Castelnaud, Marqueussac, Fayrac en Beynac naar Limeuil waar de Vézère samenkomt met de Dordogne. Van Le Cingle de Limeuil en vlak daarna Le Cingle de Trémolat naar Lalinde. Door Bergerac waar nog een enkel vrachtschip vaart en vele plezierjachten. Langs Port Ste Foy-et-Ronchapt en Castillon la Bataille naar Libourne waar ze met grote slingers omheen draait en de L’Isle in de Dordogne stroomt. Vanaf Libourne is La Dordogne een brede rivier die te maken heeft met de getijden. Ter hoogte van Marchais komt ze samen met La Garonne en gaan ze samen verder onder de naam La Gironde om bij Royan aan de noordkant en Le Verdon-sur Mer aan de zuidzijde uit te monden in de Atlantische Oceaan. Dit lezend besef ik dat we in de jaren dat we hier geweest zijn heel veel van de rivier de Dordogne gezien hebben.
Kostbare Herinneringen
Een van onze eerste vakantie in Frankrijk meer dan 25 jaar geleden, was naar camping La Gibanel in Argentat. Met onze vouwwagen reden we in een keer naar Argentat. Midden in de nacht weg. Ik weet nog goed dat we onze deur dicht trokken om te vertrekken en we de deur op slot wilde draaien. Sleutel weg, zoeken zakken en tassen, nergens een sleutel. Vraag aan elkaar… waar heb je hem voor het laatst gebruikt? Langzaam werd duidelijk dat we ze in de kamer op tafel hadden gelegd en ze daar nog lagen. Wat moet je dan??? Uiteindelijk de politie gebeld en die heeft de deur opgemaakt. Onze sleutels gepakt, deur op slot gedraaid en een uurtje later dan gedacht op naar Argentat. Hoe laat we daar aan kwamen weet ik niet meer. Wel weet ik dat je dan… moe van de reis de vouwwagen en de voortent nog op moest zetten en dat ik daarna doodmoe in mijn bed rolde.
We gingen in die tijd nog in juli op vakantie en we hebben mooie herinneringen. Ik weet nog dat er naast ons een leuk groot gezin kwam, met als ik mij goed herinner 8 kinderen en de moeder was 7 maanden zwanger en dat allemaal in een hele grote tent. De camping was gevuld met landgenoten. Bij de wasbakken, want toen deed ik de was allemaal met de hand in de wasbak en bij de afwas, overal maakte je wel een praatje. Toen… nog jong reden we rustig meer dan 100 km om iets te gaan bekijken. Ieder dag stapte we in de auto en reden we naar een bestemming. (Nu ondenkbaar). Heel vaak met een picknickmand in de auto om ergen op een leuk plekje te gaan picknicken. Bij een van die uitstapjes op weg naar Souillac reed Henk in een bocht van een smal straatjes met zijn band tegen een hoge stoep… lekke band. In een garage is er een nieuwe band aangebracht en we konden weer verder. Nu meer dan 25 jaar later komen er bij het zien van plek waar we toen geweest zijn herinneringen aan toen naar boven. Onze vakanties nu zijn vele malen rustiger, we zijn op minder plekken maar we zien meer. We nemen meer tijd om te genieten van de kleine dingen en meer rust om zomaar niets te doen.
Jammer genoeg hebben we geen foto's bij ons van toen, maar een foto via internet van nu laat zien hoe nu is. Toen waren op de plek waar nu het zwembad staat de plekken waar we als kampeerders stonden en zwemmen deed je in meer.
Reactie plaatsen
Reacties