Zondag 10 September 28 graden....Weer een heerlijke dag buiten. Zon en wolken speelde hun spel en twee keer zijn wat verdwaalde regeldruppels gevallen. Nadat we achter de laptop onze kerkdienst van De Rank in Waddinxveen hadden mee beleefd heb ik een tijdje proberen te lezen, maar iedere keer vielen mijn ogen dicht. Ik voelde moe van niets. Ik besloot een eindje langs het strand te gaan wandelen. Henk had geen zin en vond het niet erg dat ik ging.
Het strand was heerlijk, een beetje wind zorgde ervoor dat de warmte heerlijk was. Het was heel helder, je kan ver kijken en de luchten waren prachtig. Bij de afrit naar het strand waren al aardig wat mensen maar hoe verder ik liep hoe stiller het werd. Alleen zand, zon, water, wind en golven die af en aan op de kust rollen. Ik heb lopen genieten. In de stilte liet ik de gedachten die me regelmatig bespringen en die ik steeds weg druk toe. Ik voel mijn ontstoken oor dat vrijwel niet meer hoort en niet beter lijkt te worden. De KNO arts heeft me door verwezen, er staat een afspraak voor een onderzoek om een cochleaire implantaat te plaatsen. Tegen een operatie en de 6 herstelweken zie ik niet op maar dan…leren omgaan met het nieuwe horen, je heb een maatje nodig, iemand die met me mee loopt en helpt om weer opnieuw te leren horen. Henk kan dit niet. Dit vraagt teveel van hem. Ik moet iemand vinden die dit met mij wil doen, maar vind ik hulp.
In de papieren die ik toegestuurd kreeg van het LUMC las ik:
De revalidatie is een intensieve periode van 3 maanden. Het is belangrijk dat u iemand in uw omgeving hebt die u kan begeleiden. Wij noemen zo iemand een co-therapeut. Dit kan een partner, familielid en/of vriend(in) zijn. De eerste 4 weken zal van u en uw co-therapeut een grote inzet worden verwacht. De eerste 3 weken komt u samen met uw co-therapeut bijna dagelijks bij ons CI-team. U hebt dan meerdere afspraken met de logopedist, audioloog en maatschappelijk werker. Vanaf de derde week wordt de hoortraining bij een hierin gespecialiseerde logopediepraktijk.
Lopend langs het strand, zittend op mijn rollator en uitkijkend over de aanrollende en terugtrekkende golven liet de gedachten en de onzekerheid toe, zocht ik niet gelijk naar oplossingen, maar ervaarde ik de rust. Wetend dat er als het nodig is, een oplossing komt. Dat er mensen op mijn pad komen, dat ik er niet alleen voor sta.
Aan het einde van de middag zijn Henk en ik samen nog even naar het strand gewandeld, maar we moesten snel weer terug want er vielen wat regendruppels ....
en terwijl het boven zee nog blauw was werd het aan de andere kant zwaarbewolkt en toen we net onder dak waren viel er kort een felle regenbui. Geen zonsondergang vanavond dacht ik, niets was minder waar. Tegen acht uur zag ik boven de bomen de zon door de wolken heen schijnen. Ik ben naar zee gewandeld en zag de zon vol achter de wolken vandaan komen en als een vurige gele bol met een gouden gloed in de zee zakken.
Reactie plaatsen
Reacties