Maandag 11 September 23 graden.... Het mag een wonder heten maar ik werd vanmorgen pas om half 9 wakker, een hele nacht door geslapen. Het is heel lang geleden dat ik zo laat uit mijn bed stapte. Heerlijk… Na alle gebruikelijke ochtend rituelen zijn we om half 12 in de auto gestapt met als doel Jugon-les-Lacs. Via een prachtige route binnendoor over stille smalle weggetjes, door bossen en steeds wisselende landschappen, waar we nauwelijks een auto tegen kwamen, reden we naar Jugon-les-Lacs gelegen aan twee grote meren. We reden naar de meren en hebben daar een eindje gewandeld, genoten van het uitzicht over het water. Het leuke van het gebied waar we liepen was dat je er op veel manieren kon sporten. Er stonden ook gymtoestellen die hebben we even uitgeprobeerd. Wat Henk wel lukte en mij niet door mijn lange benen
Het oude dorp Jugon-Les-Lacs was de moeite waard om te gaan bekijken, mooie oude huizen en overal planten en bloemen. We hebben genoten van de mooie pittoreske straatjes rondom Place du Martray, met oude vakwerkhuizen, uit de 16e-eeuw.
Daarna zijn we naar de mooie oude kerk de Notre Dame et Saint-Etienne waarvan de oudste delen dateren uit de 12e eeuw gelopen. De klokkentoren, in Normandische stijl, dateert uit de 14e-15e eeuw. Binnen in de kerk worden we getroffen door (lees ik later) enkele zeldzame glas-in-loodramen.
Eén ervan schetst de geschiedenis van de oprichting van Jugon. We zien Olivier de Dinan een bezoek brengen aan de monniken van Marmoutier, de middeleeuwse stad en haar kasteel. Het naastgelegen glas-in-loodraam is een eerbetoon aan de Jugonnais die zijn omgekomen tijdens de Eerste Wereldoorlog. De namen en foto's van de verdwenen en illustreren dit glas-in-loodraam. Glas-in-loodraam met medaillons: een vrijwel uniek glas-in-loodraam in Frankrijk vertegenwoordigt de soldaten die zijn omgekomen tijdens de oorlog van 14 tot 18 jaar.
Op de terugweg naar huis, weer door het prachtige landelijke gedeelte van Bretagne, moesten we stoppen voor een kudde koeien die moesten oversteken.
Vlakbij het dorpje Plédéliac, midden in het bos, in Côtes-d'Armor ligt het kasteel Hunaudaye met zijn vijf indrukwekkende torens. Kasteel van Hunaudaye, gebouwd rond 1220. In 1341 is het kasteel verwoest en in15e eeuw is het opnieuw opgebouwd. Dit kasteel is van de 13de tot de 17de eeuw eigendom geweest van de familie Tournemine. Daarna raakte het in verval. In 1930 heeft de Franse staat de tot ruïne vervallen bouwwerk gerestaureerd en geopend voor publiek. Tegenwoordig kan je de ruïnes van het kasteel Hunaudaye komen bekijken. Via de mooie ophaalbrug kan je naar de binnenplaats en kan je de vijf torens, de verdedigingssystemen, de muren tussen de bastions en de binnenplaats, maar ook verschillende woonruimtes, zoals de keukens, kelders, de hoofdoven en de statige kamer bezichtigen.
Terug op de camping scheen de zon. Tot aan onze avondmaal heb ik, heerlijk met het zonnetje op mijn rug, zitten lezen. Na een heerlijke maaltijd (stamppot krulsla met gebakken spekjes en gekookte ei) ben ik naar zee gelopen. Was benieuwd of ik iets van de zonsondergang kon zien. Er hing een dikke bewolking boven zee. Maar tussen en achter de wolken liet de zon haar schoonheid zien en heb ik weer zitten genieten van de zon die ik niet echt zag ondergaan maar die wel haar kleuren liet zien.
Reactie plaatsen
Reacties