Zaterdag 16 september 24 graden ... Om 6 uur liep de wekker af en stapte we ons bed uit. Op het dak hoorden we de regen kletteren. Dat is balen, want alles nat in pakken is niet fijn. Na onze gebruikelijke ochtend rituelen (wassen, aankleden, eten) zijn we de laatste dingen gaan inpakken en heb ik de badkamer schoongemaakt en de vloer gedweild. Gelukkig werd het om een uur of 9 weer droog en konden de meeste dingen droog de auto in. Om tien uur leverde ik de sleutel in en reden we de camping af. Een laatste foto van de zee, een laatste blik op dat mooie plekje, beseffend dat dit de laatste keer is dat we zo’n lange reis gingenn maken. Het was zwaarbewolkt, maar gaandeweg knapte, in de loop van de dag, het weer op en brak de zon door. Onze bedoeling was om bij Mont Saint Michel te stoppen om die indrukwekkend plek nog eens te zien.
De Mont Saint-Michel wordt ook wel het Wonder van het Westen genoemd. Dit komt door de spectaculaire ligging, de Mont is omgeven door een prachtige baai. Het verschil tussen eb en vloed is extreem groot (nergens in Frankrijk is het groter).De Mont Saint-Michel is niet alleen een wereldberoemde toeristische trekpleister, het is ook een belangrijk en eeuwenoud bedevaartsoord. De gebouwen op de rotsige punt in het water zijn in verschillende perioden gebouw maar vormen toch een indrukwekkend geheel.
We hadden wilde graag op de boulevard van Saint Michel stoppen en daar even naar het op zee gelegen Wonder te kijken. Maar auto’s worden omgeleid naar een enorme parkeerplaats en vanaf daar zie je het kasteel in de verte liggen. We hebben geprobeerd er via via dichterbij te komen maar helaas... bij de Calvados Cidre kraam hebben we de auto geparkeerd en we besloten gezien de tijd en de afstand die we nog moeten rijden besloten we na een kop koffie/thee en een broodje weer in de auto te stappen. Op weg naar Biville sur Mer waar we voor twee nachten een caravan hadden gehuurd. Onderweg passeerde we weer die prachtige bruggen. Toch viel de reis tegen, twee keer een lange file en dat zorgde ervoor dat we pas om half zeven voor het hek van de camping stonden.
De camping baas was er niet meer en het hek ging niet vanzelf omhoog. Er kwamen auto's, die er in konden rijden, maar wij konden er niet achter aan. Daar sta je dan, gelukkig kwam er een auto met een aardige mevrouw, die kwam vragen waarom we daar stonden en na onze uitleg ging bellen. Na een kwartiertje wachten kwam er een jonge man die ons ging helpen. Hij wist van niets, kon onze boeking niet vinden en hij ging bellen met zijn baas. Na enig misverstand, wij stonden volgengs de campingeigenaar voor de zaterdag niet meer aan gemeld, onze overnachting was gecanceld, en wij wisten niet beter dan dat we een boeking hadden voor vandaag en morgen. Gelukkig kregen we na enig telefonisch overleg van de jonge man met de camping baas eindelijk een sleutel en konden we de spullen die we voor twee dagen nodig hadden uit de auto halen en ons bed voor twee nachten op gaan maken. Uiteindelijk zaten we pas om 9 uur te eten.
Op een mooie stopplaats even op ons gemak een kopje koffie/thee en een boterham.
Hier geen zee waar ik de zon weg ziet glijden achter de horizon, ik zag de zon hier achter de wolken verdwijnen.
Reactie plaatsen
Reacties