Woensdag 7 Juli 23 graden....Als ik opsta kijk ik gelijk naar buiten, even genieten van het prachtige uitzicht over het water en de lucht. Maar deze ochtend geen uitzicht, ik keek in een ondoordringbare witte wereld met op de voorgrond een waas van groen. Kortom de heuvels en de rivier de Loire waren verborgen door dikke lage wolken. Maar zoals het altijd gaat, de zon brandde haar gaatjes steeds groter werden tot dat de stralende blauwe lucht de overhand kreeg en witte wolken als een sieraad in de lucht zweefde. Henk en ik deden vandaag niets… nou ja niets; ik heb vanaf 11 uur tot half 3 zitten met de zon op mijn rug op het balkon zitten tellen en rekenen, schuiven met bedragen, weer opnieuw tellen en rekenen. Ik had een fout in de PGB jaarberekening gemaakt en moest opnieuw alles berekenen om het PGB budget kloppend te maken om de hulpen van Sandra te kunnen laten weten wat de uurlonen worden, nu de zorgindeling veranderd is. Dus even ik moest aan de arbeid om daarna weer heerlijk in het zonnetje te mogen genieten van niets hoeven. De dagen glijden voorbij en we merken dat we ons heerlijk mee laten drijven. We hebben het hier zo fijn.
Na het avondeten heb ik een aantal foto’s van de lucht gemaakt, er dreigde onweer. Ik heb er ademloos naar die donkere dreigend lucht, staan kijken. Die dreigende wolken, die donkerheid. Het deed me denken aan: Soms is je leven zo moeilijk, lijkt alles tegen te zitten, zie je alles grijs en grauw, voel je, je ontheemd, alleen en eenzaam. Dan lijkt je leven op de donkere wolken die ik nu zie samentrekken. Maar opeens is daar de zon die door de donkere wolken heen dringt. Ik heb dat in mijn leven ervaren en het is zo troostend dat je dan juist in kleine dingen weer een stukje licht kan zien. Het is prachtig om te ervaren en te zien dat tussen de donkere wolken het licht met kracht doordringt. Ook als is de lucht daarna weer grijs en grauw en regent het pijpenstelen. We moeten nooit vergeten...dwars door het duister heen ...de zon wint het altijd.
Reactie plaatsen
Reacties