Een zonnige zondag met mooie witte wolken en grote blauwe vlekken. Een dagje rust. We hebben niet anders gedaan, dan een een rondje door het bos wat bij de camping hoort gelopen en eind van de middag hebben we een poosje op een bankje aan zee zitten genieten. Soms gebeuren er dingen waardoor je denkt, was ik maar thuis. Dat had ik vandaag heel sterk. Woensdag jl. kregen we een mail dat Oom Cor een herseninfarct had gehad. Donderdag kwam er een berichtje dat er ook een ernstige vorm van acute leukemie was ontdekt en vanmorgen kwam het bericht dat Oom Cor is overleden. Ik ben geraakt. Oom Cor die ik mijn hele leven ken en die ik altijd graag zag. A.s Vrijdag wordt hij gecremeerd en ik zal daar niet zijn. Dat voelt zo dubbel. Enerzijds zou ik onze vakantie af willen breken, alles inpakken en naar huis gaan. Anderzijds weet ik hoe zeer ik de rust en de ontspanning nodig heb. Als we vrijdag thuis willen zijn moeten we dinsdag al gaan inpakken en woensdag gaan rijden en een overnachting boeken. Alles inpakken en 550 km naar huis op één dag vinden we te veel, bij ons gaat de leeftijd ook een rol spelen. We willen eigenlijk niet meer op de drukke doordeweekse dagen richting Nederland rijden. Dan kom je in grote files terecht. Na wikken en wegen heb ik besloten hier te blijven tot en gewoon zondag terug naar huis te rijden. Op afstand leef ik met hun mee en als we thuis zijn gaan we snel een keer naar Tante Riet.
Reactie plaatsen
Reacties